"W Sercu Maryi"

 

           Aby skorzystać z posługi modlitwą wstawienniczą należy się wcześniej umówić. Można to uczynić  telefonicznie u odpowiedzialnego za tę diakonie - 602551201 (Krystyna)

           Przed modlitwą osoba prosząca odbywa krótką rozmowę z prowadzącym modlitwę - rozmowa ma na celu określenie potrzeb, oczekiwań osoby proszącej, ma pomóc w dotarciu do korzenia problemu z którym przychodzi dana osoba. Rozmowa odbywa się w całkowitej wolności  oraz z całkowitym i bezwzględnym zachowaniem tajemnicy.

           Modlitwa nie zawsze odbywa się w tym samym dniu co rozmowa. Może się zdarzyć, że po rozmowie prowadzący wyznaczy inny termin na modlitwę wstawienniczą.

         

           Modlimy się indywidualnie za osobę w intencji jej uzdrowienia duchowego lub fizycznego.

W czasie modlitwy osoba, za którą się modlimy najczęściej siedzi, modlący się kładą na nią ręce w geście chrześcijańskiego braterstwa. Podczas modlitwy może być używany "dar języków", który jest w Kościele Katolickim jednym z charyzmatów Ducha Świętego. Również może występować "dar poznania" - słowa kierowane z Bożego natchnienia dla osoby, za którą jest modlitwa. Słowa, "obrazy", "światła" - są poddane potwierdzeniu. Wszystkie "nadzwyczajne" formy modlitwy mogą być uproszczone do zwyczajnej głośnej modlitwy uwielbienia, dziękczynienia i prośby. Osoby modlące się wstawienniczo są zweryfikowane przez proboszcza parafii - odpowiedzialnego za wspólnotę oraz lidera. Ważne jest, aby uczestnicy i prowadzący modlitwę wstawienniczą byli w stanie łaski uświęcającej.

      

 

                                                    Czym jest modlitwa wstawiennicza?

          Modlitwa wstawiennicza obecna jest w Kościele od jego początków. Wymownym tego świadectwem są m.in. pisma Ojców Kościoła. W tekście pochodzącym z II wieku, autorstwa św. Justyna, będącym najstarszym zachowanym opisem chrztu, czytamy: „My tedy po udzieleniu kąpieli temu, który uwierzył i do nas się przyłączył, prowadzimy go na miejsce, gdzie gromadzą się bracia, by wspólnie modlić się za siebie /…/”. Liturgiczne teksty Mszy św. pochodzące z przeszłości również obfitują w wezwania wstawiennicze. Już w IV wieku podczas liturgii Mszy św. modlono się za żywych i zmarłych. W trakcie przygotowania darów ofiarnych diakon odczytywał ich imiona z tabliczek powleczonych woskiem, które nazywano dyptykami. Śladem modlitwy za siebie i innych jest również zachowane do dzisiaj w liturgii prastare greckie wezwanie Kyrie eleison. We współcześnie sprawowanej liturgii Eucharystii, jak również w obrzędach sakramentów często można usłyszeć wstawiennicze wezwania modlitewne.

          Modlitwa wstawiennicza jest darem Ducha Świętego. To sam Duch Święty przyczynia się za nami w błaganiach zgodnie z wolą Bożą (Rz 8,26-27). Modlić się wstawienniczo oznacza równocześnie jednoczyć się z Chrystusem Zmartwychwstałym, który żyje i wciąż wstawia się za nami do Ojca (Hbr 7,25). Chrystus bowiem wszedł do samego Nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga (Hbr 9,24).

Jest to zatem modlitwa o charakterze prośby, w której jedna osoba lub grupa osób wstawia się do Boga za drugim człowiekiem. Jest to najbardziej bezinteresowna modlitwa prośby, ponieważ jest błaganiem Boga o łaski dla innych osób, czasem zupełnie nieznanych. Często jest tak, że modlitwa nie tyle jest błaganiem o łaski co błaganiem o to by osoba prosząca otworzyła się na łaskawość Boga.

        Celem głównym modlitwy wstawienniczej jest oddanie chwały Bogu oraz zbawienie człowieka. Nie są to magiczne formuły, wypowiadane przez grupę osób, których celem jest jedynie spełnienie naszych pragnień. Jeżeli nawet modlitwa wstawiennicza dotyczy konkretnych sytuacji, zranień, chorób lub błogosławieństwa, to zawsze ostatecznie zmierza ona do zbawienia człowieka i objawienia chwały Boga. 

        Modlitwa wstawiennicza nie może zastąpić sakramentu pokuty lub być jego namiastką. Brak nawrócenia jest często wręcz przeszkodą w skutecznym prowadzeniu modlitwy. Dlatego na modlitwę powinno się przychodzić po spowiedzi.
        Jezus sam zaprasza Cię byś oddał/a Mu swoje trudy i troski a On cię pokrzepi!  (Mt 11,28).